Nisan Yirmi Bir Şiiri - Osman Öcal

Baharımı kara kışa döndürdü,
Dengesi bozulan mevsimler şaşkın.
Ayaz vurdu hevesimi söndürdü,
Hazanı görmeyen dal olmaz ışkın.

Ayva çiçek döktü hani yaz nerde,
Açılmaz aradan çekilen perde.
Cemre sıcağında döktüğüm terde,
Ne stres atmıştım canımdan taşkın.

Zamanımı emeğimi adadım,
Çapa vurup bel salladım budadım.
Veresi almıştım kalmadı tadım,
Ayranın pahası yoğurttan aşkın.

Yâr başına sırma sırma kaküldü,
Yanan omca salkım salkım döküldü,
Kavrulmuş yaprağın boynu büküldü,
Sanki zannedersin yüz yıllık düşkün.

Yıllar yılı yaslandığım dağımız,
Yorgunluğu alıp giden bağımız,
Başına kurduğum yaz otağımız,
Yine gölgelendi pişkin mi pişkin.

Geçen yılda yiyemedik üzümü,
Pazar malı doyurmuyor gözümü,
Kızılırmak kalaylarsa çözümü,
Vuslatî seneye dirilsin aşkın.

Osman Öcal