Pınarların dilinden her bahar çiçeklere seslenirdi.
Kelebeklerin kanatlarıyla süslerdı hayallerını bır kız..
Güzelliklerle,özlemle umutla beslerdi yüreğini..
Bütün acıları, umutsuzlukları,dağ yelleriyle savururdu uzak cığırlara..
Yaşamın umut çiçeğiydı dağlarda yetiştirdiğ i,
Sabahın aydınlığı, karın lekesiz aklığıydı..
Soyguncu soysun da, vurguncu vursun
Sen ana karnında boşa durursun
Doksan günde çık gel, dokuz ay dursun
Doğmaya gayret et, doğmaya bebek
Sonra geç kalırsın yağmaya bebek.
Devamını Oku
Sen ana karnında boşa durursun
Doksan günde çık gel, dokuz ay dursun
Doğmaya gayret et, doğmaya bebek
Sonra geç kalırsın yağmaya bebek.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta