Pınarların dilinden her bahar çiçeklere seslenirdi.
Kelebeklerin kanatlarıyla süslerdı hayallerını bır kız..
Güzelliklerle,özlemle umutla beslerdi yüreğini..
Bütün acıları, umutsuzlukları,dağ yelleriyle savururdu uzak cığırlara..
Yaşamın umut çiçeğiydı dağlarda yetiştirdiğ i,
Sabahın aydınlığı, karın lekesiz aklığıydı..
O şimdi ne yapıyor
şu anda, şimdi,şimdi?
Evde mi, sokakta mı,
çalışıyor mu, uzanmış mı,
ayakta mı?
Kolunu kaldırmış olabilir,
Devamını Oku
şu anda, şimdi,şimdi?
Evde mi, sokakta mı,
çalışıyor mu, uzanmış mı,
ayakta mı?
Kolunu kaldırmış olabilir,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta