Nisan Yağmuru Gibi Şiiri - Arif Arslan

Bir defa görmek bile yetti beni çarpmaya
Bölmeye, çıkarmaya, toplamaya kendimi
Sensiz ne haldeymişim anlatmaya da yetti
Doldurup geri verdin eksik kalan yerimi…

Meğer bir şeyim eksik diye feryadım hakmış
Nihayet Kadir Mevla’m solgun yüzüme bakmış
Bir yüz ki beşuş, doygun ve mutluluk verici
Bir yüz ki yüce Mevla’m kendisini anlatmış.

O ne yüzdü ki öyle; ay, güneş sönük kalır
Nurundan içimdeki karanlıklar ağardı…
Bir anda gönlümdeki fırtınalar kesildi
Az daha bakabilsem nurun beni yakardı…

Bir bakış, bir gülüş ki ta yürekten ve içten
Ruhumun her yerine ışıklar saçtı hemen.
Asil davranışların Nisan yağmuru gibi,
Bir bahar getirdi ki, her yer lale, gül, çimen…

Kim bilir daha neler tattıracaksın bana
Daha ne mutluluklar yaşayacaktır gönlüm…
Ne heyecanlar ile çarpacak mahzun kalbim
Ne günlere erecek güneş görmeyen ömrüm…

24 Ocak 08