Nisan Yağmuru Şiiri - Sinan Balta

Hasret kalmış gibi çıktım, istanbul'un havasına,
Dostum gibi yaslandım, parkın sokak lambasına

Her şeyden vazgeçtim ben gözlerinin haricinde
Yaş kalmadı gözlerimde gece kanter içinde

Hava soğuk cadde boş yoktu o göz yaşımda
Biraz buruk biraz loş yoktu mum ışığında

Aradım onu her gece, cadde cadde,sokak sokak,
Biraz tutku, biraz aşk, birazda ağlayarak,

Buldum onu en sonunda, şehrin tam ortasında,
Bir parıltı belirdi, gözlerimin karasında,

Dokundu tenime üşüdüm, belli ekmedim ona,
suya düşen yaprak gibi, düştüm onun kollarına,

Tenime dokundu, soğuktu, içim sanki buz tuttu,
Ateşimi sondürdü, denizimi kuruttu,

Sardı tüm bedenimi, buz gibi oldu içim,
Bırakmadım ellerini, onu sevdiğim için.

Gitmesi gerekliydi, gitti, bomboş kaldı ellerim,
seneye gel olurmu,
Nisan yağmurum benim...