Nisan Yağmurları ve Sen Şiiri - Tolga Kezli

Bir Nisan yağmuruyla girdin hayatıma.
Yorgun mevsimlerin iziyle kuruyup kabuklaşan kalbime can suyu vererek.
Üzerinden gökkuşağının uzandığı, Kaf Dağınının eteklerine kendi iklimini Yaratarak.
Peri masalarının bile kıskanarak bakacağı türden.
Allahım'dan en buyuk duam oldun sen.
Belkide en imkansızımdın.
Yorgun bir periydin belki de.
' Durma öyle yılmış bir şekilde karşımda, bana hayat veren masumluğunu Bırakma sakın.. hadi gel. ' diyipte yaşamaya başladığım.
İçimdeki sevginin tarifinde anlamların yetersiz kaldığı,
Aşkım diyişlerinde akan suların durduğu,
Seni, senin bile tahmin edemeyeceğinden çok seviyorum aşkımMm..derken Yanaklarımın kızarıklığından terlediğimi hissettiğim,
Hırçın dalgalarımı sevgisiyle skunete cevirebildiğim,
Sadece seni çarpan bu deli gönlümü şevkatiyle dile getirebilen ilk ve son Kişiydin sen
Evet, belkide sonunu tahmin edemediğim bir peri masalıydı bu...
Dolu dolu, tutkulu ve bir o kadar da kısa süren bir peri masalı.
Hani hep yalvarırdım Allah'ıma içimin en derininden, ciğerlerimi patlatırcasına
'Allah'ım senin gülüşünden versin, ömrümden alsın, razıyım ben Ceylan Gözlüm' diye.
Bana gülüşünü kısmet etmedi ama gidişinle birlikte ömrümden aldı götürdü.
Varsın feda olsun hayatımdan yıllarım.ne farkederdi ki, ha yıllar eksik ha fazla Sen olmadıktan sonra.
Ben sana da Rabbime de sözümü tuttum ey yar.
Yaban kolların arasında, sahte mutluluklara arkana bakmadan,
Yalvarışlarıma,
'Giyeceğin o gelinliğin yanındaki damatlık benim olmalı' diyişlerime,
Pazar sabahlarımızdan, bayram ziyaretlerine, kızımızın annesine Benzemesini cok istediğime kadar..hayallerimizi hatırlatmalarımı bile Dinlemeden,
Hep söylediğin, 'rabbim ya bizi birbirimize nasip etsin yada...' sözünü bile Umursamayarak,
Kulak tıkayıp kaçar adım benden giderken, sen en başta kendine verdiğin Sözlerini yutmadın mı yar.
Yalanlarının gölgesinde, hata yaptığını söyleyemediğin, söylemeye cesaret Edemediğin gibi.
Bu kadar çabuk mu unuttun yar, uzanan ellerimi kırarcasına geri çevirdiğini..
Ve gittim.. ardıma bakmadan, bir an düşünmeden yine istediğini yaptım, Sadece istediğini...
Yine sana inanarak gittim..adımı anmadığında mutlu olacağını söylediğin için Gittim...
Yavaş adımlarla ilerledim, sırtım sana dönükken bütün dikkatimi Dudaklarından dökülecek sadece bir kelimeyi vererek ve bekleye bekleye Gittim, bilinmeyenin karanlıklarına doğru.
Sustun... yalanlarının altında bogularak sustun.
Biliyorum ki şu anda sorsam çok iyiyim dersin
Adı konmadan doğmuş olsaydım, yalanın adı da benimkiyle aynı olurdu Zaten dercesine.
Hiç kimseye anlatamadım bunları
Adını her duydugumda içiminden bir parça daha koptu
Sesim titremesin diye agzımı bile açamadım
Gözlerimi kaçırır hale geldim kimseye gözlerimin nemi görunmesin diye.
Yıkımının eserine şahid olmasın hiç kimse diye
Yerli yersiz gözümün yanından süzülen damlaları rüzgara bağladım.
Oysa sen benim gözyaşlarımın tek şahidisin ve bu değişmeyecek.
Kaldı ki, ben senin bana layık gördüğün herşeyi sahiplenirim dedim,
Hayatımı birleştirilmesi cok zor hale sokmuş olsanda, bunuda sahiplenirim Ceylan gözlüm demekten başka ne yapabilirim ki,
Geri dönüşü olmayan bir yolda da olsak bunu bilmek en az benim kadar Seninde hakkın,
Ben de seni cok sevdim ceylan gözlüm, kekliğim, aşkım...
Ve gururuma, onuruma, kendime, herşeye inat...
Ben seni Unutmadım, ben senden Vazgecemedim...

T.K.
03:47 06.08.2oo9