Nisan Yağmurları Şiiri - Ömer Baycan 2

Gecelermi beni yalnızlığıma sürükleyen,
Yalnızlığım mıdır beni gecelerin koynuna iten?
Penceremin kenarında yol gözlediğim sokaklar,
Islak Nisan gecelerinde benden adım bekleyen.

Issız kalmasın dedim kaldırımlar, bir bende olsam,
Ne üstüme yağmurluk, ne başıma şemsiye alsam,
Avare aşık misali gecenin bir yarısında,
Seni kaybettiğim sokaklarada, yine seni arasam.

Ayaklarım mıdır beni sana doğru çeken,
Senmisin yoksa bana doğru gel diyen?
Karanlık mıdır ay yüzünü gizleyen,
Sokak lambaları mıdır kararıp sönen?

Bunun adını koyamıyorum ey sevgilim,
Yokluğunla ne kadar eksik kalmışım,
Nisan yağmuru mudur, başımdan aşağı akan,
Yokluğuna döktüğüm gözyaşım mıdır sokakları ıslatan?

Hani her gece şu çıktığım kapıya beni bıraktığında,
Binbir umut dolu, sözler söylerde giderdin.
Yanağıma bir buse kondurup, ellerimi bıraktığında,
Bu can sensiz olmaz diye yeminler ederdin.

Neredesin yarim? hatam nedir ses vermezsin.
Habersiz çekip gittiğin diyarlardan dönmezsin.
Bir gece, ardına düşüp çıktığım sokalarda,
Döndüm bir tanem deyip, köşe başında karşıma çıkmazsın.

İnanki bir tek sual bile etmem, yaslarım başımı.
Mutluluktanda olsa, gücenirsin diye saklarım gözyaşımı.
Sen dönmeden can verirsem eğer, vasiyetimdir aleme,
Kabrime değil, yolunu gözlediğim pencereye, diksinler mezar taşımı.