Nisan Yağmurları Şiiri - Seçil Oğuz

Nisanda yağmurlar yağar bazen,
Güz den kalma acı izleri silmek için.
Yağar bazen Nisan da yağmurlar,
Umulmadık bir anda bir lodos çıkar,
Güverte temizlenir.
Üzerimize, güneş renkli çiçeklerin kokuları siner.
Bu hava da güzel gider, aşık ezgiler.
Bir üzüm sarhoşluğu sarar ruhları,
Helede kanında varsa, sevdanın adı,
Bu havalar mayhoş eder adamı.
Uzaklara sarılır gözler,
Akşam suları.
Anılar emanet edilir, gün batımlarına,
Gün batımı,
Kızıl süsü verilmiş,
Ayrılığın adı.
Keşkeler dökülür,
Yıldız, yıldız.
Ay ışığının aydınlığına tutunuşlar başlar.
Bir nevi umuttur bunun adı.
Örter tüm sırları, gecenin kömür karası saçları.
O yüzden bilmez kimseler,
Işıkları yanan evlerde olup biteni.
Kimi sehere karşı söner,
Orada vardır bir yalnızlık.
Yahut geçmişten kalma,
Karanlık korkusu,
Kokusu burnunda tüten, bir hasrette varsa,
Gelir mi? sanırsın özleyenin uykusu.
Nisanda yağmurlar yağar bazen,
Ağlayanla, ağlamayan birbirine karışır