Nisan Yağmurları Şiiri - Salih Özalaşan

Nisan yağmurlarında ıslandım
Bir başıma öksüz yapayalnız
Seni aradım buğulanmış camın ardında
Hayat ne kadar zor, çekilmiyor babasız
Yağmur tanelerinde gelirim demiştin
Bırakıp giderken beni zamansız
Her nisan yağmurunda beklerim
Islanırım nisan yağmurlarında babasız
Gidişin dün gibi, dönülmez yerlere
Bırakıp beni öksüz, böyle biçare
Düştüğünde başım her zaman derde
Yaslardım başımı, olurdun derdime çare
Şimdi sensizim, yalnızım, yapayalnızım
Bir yanım eksik doğum günlerimde
İki damla gözyaşı, hep ağlamaklıyım
Yokluğunun izi hep sırıtıyor gülüşlerimde
Sen başımı yasladığım bir dağdın yüreğimde
Saçımı okşasan, bana verilen en büyük hediye
Yağmasın artık nisan yağmurları
Alıp gidiyor beni böyle geriye
Yaram yine kanıyor, ince bir sızı
Senin sevgin değişilmiyor hiçbir sevgiye
Bulutun ardında hep sana benzeyen bir gölge
Yağan yağmurda sanki bana şemsiye
Gel, gel ne olur, yağan yağmurlarla gel
“Ahu ceylanım dediğin” kızına ol hediye
Yağmur ol, kar ol, istersen dolu ol
İnan muhtacım senden gelecek sevgiye
Alışamadım, alışamam ben asla sensizliğe
Yağmasa da yağmurlar düşmeyeceğim ümitsizliğe
Bir nisan yağmurunda geleceksin
Biliyorum gelmesen de ruhun her zaman benimle

Y.Tarihi 19-11-2003 Saat 22.50
Salih ÖZALAŞAN