Saatimdeki sekiz sayısını sana adamıştın..
O saatlerde sensizliğimi unutur,
Nisan yağmurları altında seni bulurdum.
Kaldırım taşları ağlar,
Zift kokan asfalt gülerdi.
Filiz filiz umutlar kucaklardı bizi
Dal-dal,damar-damar,arzuları vardı yarınların,
Yarınların içinde kaybolurdum.
Pembe şemsiyen altında
Pembelere boyanmış bir dünya taşırdın,
Yeşil pardösün baharındı senin,
Bir Bahar içinde kaybolurdun…
Şimdi, ağlamak geliyor içimden yaşamıma..
Saatimden sekiz sayısını kazıdın.
O saatlerde milyon kere ölüyor,
Bir o kadar da gülüyorum delicesine..
Nisan yağmurları aldı götürdü seni...
Biliyorum bu yaşam bitmedikçe sen ölüsün,
Ben bitip tükenmedikçe sen yoksun yaşamda.
Kupkuru kaldırım taşları,
Halime gülüyor şimdi.
Gözlerimde asfalt ziftlerinin siyahlığı var,
Seni sevmişliğime şükrediyorum.
Seni yitirdiğim günden beri,
On parmağım arasında boğazın,
Öldürmek istiyorum,öldüremiyorum.
Sen sapasağlam halime gülüyorsun.
Boğazını sıktığım halde,
Senin yerine ben ölüyorum.
Kayıt Tarihi : 31.1.2011 12:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Alinda; gençlik yıllarımın Sevgilisi... Bir başka güzeldi o yıllar.. İnsan hiç bitmeyecek sanırdı... Ama bitti ne yazık ki! ..Yıllar bir su gibi akıp gitmiş,hiç farkına bile varamadık... Gölgeler uzamış,gün batımı yakın...Bazı sevgililer çoktan Sevgiliye kavuşmuş,mutluluk içinde... Yarınlar bir başka güzel olacak anlaşılan..
TÜM YORUMLAR (1)