Nisan ve Kurşun Şiiri - Yavuz Ergün

senin ellerin mi o eskiden kalma çocukluktan
bir kadının balkonuna çiçeklerini seren
ve çamaşılarını sulayan tuzlu ıslaklığın mı
hınzır bir yalnızlığın araladığı kapıdan
kanıma karışan gecede...

ve senin sesin mi o tüketmiş kurşununu namlusunda
eski bir yazdan kalma hüznü
serin ve bizim olan bir güne
alıp getiren dalgınlığın mı
kanıma karışan karanlıkta...

senin bakışın mı o varılınca hep hüzünlere açılan
uzak gözaltılarıma çizgilenmiş
eski acılarımla yüreğimde
yorgun bir günebakan
solgun bir ortanca...

ıslatsın bırak gözyaşım şimdi
çiçeklerini ve çamaşırlarını balkonunda
kalan gerilerde delikanlı bir ilkyaz
ve kurşunlanmış eski bir nisan
bak şimdi avuçlarımın arasında...