Nisan Serinliği Şiiri - Seher Ercan

‘’Dayanabildiği her fırtınadan sonra biraz daha yeşerirmiş insan’’

Kalbim bir nisan serinliğinde
İşte yine yolum düştü senli dizelere
Oturdum şiirin kıyısına, anılar kucağımda
Kaç nisan ses veririm uzaklara
Kaç nisan yağmurla seni buluşturmaya
Kaç şiir daha sığdırabilirim zamanın sonsuzluğuna
Bilinmez ki…
Oysa…
Sen yanı başımdayken dolup taşardı günler odalarıma
Uzun uzun konuştuğumda gelmişten geçmişten
Dilime dolanırdı olur olmaz sözcükler, gülerdin
Kahkahana tutunurdum, yüreğimin sesini dinleyenimdin
Uzayan yolların ardından bakar olduk hayata
Aynı gökyüzüne açarken gözlerimizi
Aynı yıldız ve ay’la yolcu ettik gecelerimizi hep
Yalnızlığın sessizliğinde kendimizle konuştuk çoğu zaman
Akşamsefalarına döktük içimizi, hüzünlerimizi, sevinçlerimizi
Bir bütünün parçaları gibi üst üste dizerken yılları
Senin heyecanların, benim yorgunluğum derken
Büyüttük yılları…
Önümüz boylu boyunca bir deniz oluverdi birden
Kanatlarını salıverdin sevinç çığlıklarıyla martıların arasına
Hayallerini uçurdun özgürlüğün o masmavi boşluğunda.

Hatırlar mısın…
Masallar anlatırdım eskiden sana
Dinlerdin, sana seni anlatırdım aslında
Karşına çıkabilecek ne kadar ayrık otu varsa temizlerdim
Sen daha uğramadan, yürümeye başladığın o yollarda
Hayallerle süslenen kocaman bir bahçeydi hayat
Nisan yağmurlarıyla ıslanan gülücükler dökülürdü yanaklarından
Umutlarımla doldururdum yüreğini sen uykulara daldığın zaman
Gün batımları alıp götürdü o zamanları
Mor’una mavi’sine al’ına veda ettik yaşananlarla
Ve büyüdün, büyümenin yaşattığı ağrılı sevdalarda.

/- Ben şimdi şiirlerce sevinç doldursam da avuçlarına
Yaşamak; sadece gelecek günlerden ibaret olmayacaktır yaşadıkça
Bazı şeyler geride bırakılır zamanla
Sahipsiz kalan bir demet karanfilin kırmızısı gibi solgun, kuruyup kalacaktır anılar arasında.-/

Yine de;
Yol varsa eğer gidilecek, bitmeyecek yeni ufuklara masmavi yolculuklar
Sarıp sarmaladığın gün ışığı görmeyen duygular, ateşiyle ısıtacak aşklar
Gönlünde çoğalacak umutlar
Dostluğuyla ısındığın insanlar var oldukça
Kimse bilmese de ben bilirim seni
Gülersen durulur denizler, gönlünce yaşanır mevsimler
Kendini yeniledikçe baharlar
Güneş taşır, bir uçtan başka uca bembeyaz martılar kanatlarında
Hayatın döngüsü böyle canımın içi
Sevgiyle yeşerir umutlar
Ve hep anımsa, bir gün eğer şiirsiz kalsan da
Hayatın mucizesi bitmez asla
En güzel çiçekler 'nisan serinliğinde' açar kırılgan dallarda.