Nisan'sa Şiiri - Seher Ercan

-/ Yağmur olup dökülür içim her bahar senin şehrinin sokaklarına.

Her şey bilmekle başlar
Anlamak…
Yaşamı anlamlandırmak
Bilmediğini öğrenmek kadar da değerlidir
Kendini tanımak, sonunda kendine varmak.

Zamanın uzayan yollarında yürümek
Rüzgar'ın kanatlarında dolaşmak sahili bir baştan bir başa
Yalnızlığı sarıp sarmalayan bir dostla
Cama vuran yağmurun sesini dinlerken batan günün kızıllığında
Belki de kahveni yudumluyorsundur keyifle
İçinden geçenleri söyleşerek Lethe ile.

-/ Gönlümüze batan bütün güllerin acısı dikeni kuruyup yaprakları solana kadar.

Dur durak bilmeyen
Denizin dalgaları gibidir zaman gel-git ler ile
İçimizden göçen kuşları yolcularken bazen
Sevinçle karşılarız bembeyaz martıları
Avucumuzdaki simitlerle
Unutturur insana hayat dağılan kanatlarını
Kendi ırmağından ayrılıp
Geçerken Lethe’nin derin mavi sularından
Döker içini, içer suyundan
Bir unutuşla yeniler hislerini insan
Geçmişi tüketilen, geleceği umutla beklenen bir döngü olur hayat.

-/ Ve şimdi mevsimidir baharın ve şiirin.

Süzülüp geçerken zamanın gergefinden
Nisan yağmurunun ıslattığı, umutla yeşile çalan dallar
Yüreklerde açılmak isteyen, patlamayı bekleyen tomurcuklar
Sevgiyle çoğalıp, özünü, sözünü paylaşacak insanlar
Yüreğine kuşlar konduracak sevdalar
Yarınlar… Yarınlar var.

Ömrün uzayan yollarında serinlerken yağmurlarla
Bahar kokulu şiirler seslenecek uzaklardan sana
Gökyüzüne bakıp gülümsedikçe sen şiirler dökülecek bulutlardan
Mevsimler bitmeyecek
Kaç bahar gelip geçecek kim bilir mor çiçekli dağlardan
Unutma ki bu yaşam
Umutlarla sarmalanmış en değerli armağan.