Oldu bittiye gelinen sevgiler,
İlk demini Nisan'da bırakır gözlere.
Nisan'a renk veren gülüşler,
Bir yaş boyunda uzanıverir yüzlere.
Nisan yağmurları ardına alırken rüzgarı,
Yağdırır, yüzlere gülümseyerek!
Bulutlar dindirse de nisan yağmurlarını,
Gözler, donuk bakışlara bırakır yaşlarını.
Bir felaket tellalığı esiyor yüreklerde,
Kimden kalma bu kanlı gözyaşları?
Yüreği kırık dökük olan bu insanları,
Kim yarım bıraktı?
Neden eğik başları?
Kayıt Tarihi : 8.4.2019 01:11:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Namık Kemal Biliciler](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/04/08/nisan-in-gozyaslari.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!