Nisan'ın Devriyesi Şiiri - Yeliz Coci

Baharın Nisanındayız sevgili,

Çılgınca atan kalbimin yıldönümü.

Bilmem hatırlar mısın?

Her nisan da hatırlarım merdivenli semti

Her nisan da;

Hatırlatır yağmur bana seni,

Her nisan da hatırlarım bakmaya kıyamadığım sen-i

Her nisan da gözlerimi kapatır seni dinlerim.

Borçlu olduğum aşkının devriyesi...

Hepsi nisanın suçu, biliyorum.

Gelmeseydi nisan, gelmeyecektin bana.

Bunu da adımın yedi harften oluştuğunu bildigim gibi biliyorum.

Maziyi yad ediyor musun sevgili?

Etme!

Yanımdaki yerin de; bir sükunet...

Yoktur şahsına ne bir özlemim, ne de varlığına muhtaçlığım...

Sen ki;

Sevdiğim gün beni terkedeli, üstünden muhteşem bir " İstanbul " geçti.

Koskoca yıllar, kışlar, yazlar, baharlar geçti.

Benim gönlüm bir enkaz...

Peki ya senin gönlün, nedir senin gönlün?

Hakikati olmayan, bir yonca sandığım sevginin devriyesi kutlu olsun giden sevgili.

Değerini bilemediğim nisan-ı hasret-fiken anar, hicrana sitemli bir selam ederim.

O hayırsıza da güler geçerim.

(Al papatyalarını, ver gönlümü)

YELİZ COCİ