Nişan Hattı Şiiri - Nurhayat Özdemir

Hızla geçip gitti
Çocuk yüzüm
Tüketilenin aynası yüzüm…
Ardından,
Vedalaşmadan
Büyüdüğüne pişman
Çocukluğum…

Açarken bir bahara
Beyaz giydim mevsime
Geceye gün eklerken
Karanlığa karıştım
Bir acı sevdada buldum kederi
Katran zamanda, bilinmezde
Buldum
Öznesi belli, faili belli
Katlimi…

Unuttuğu çığlığımın üstüne basarken
Bulup beni sürdü izimi
Kırmızıya bulanmış suya bakarken
Buldu kendini
Nişan hattında vurduğu bir gençlikti…
Kıydığı gençlik
Kabzasında gelinliğimin parçaları
Ardında
Kanlı cam kırığı
Düşlerdi kalan…

Göğsüm yararken acıları
Yara bere içindeki yüreği taşıdı
Tanığıdır katran zaman o yaraya ve
Katlime…
Acımasızca kıyılan yüreğe…
Ve
Tarifsiz acılarla

Bir çocuk büyür
Bir mevsim solar
Bir gençlik ölür
Bir katil dolaşır umarsızca…