Nisan’da Ümit Şiiri - Güliz Ardilli

Anladım artık beni sevmiyorsun.
Önce sevmem için yalvarıyorsun,
Sonra yalnız bırakıp gidiyorsun.
Suçum neydi neden beni seçtin?
Madem vazgeçecektin öyleyse neden sevdin?
Seni kabul etmiştim ama hakkını kaybettin.
Sevgim korkuttu mu yoksa seni?
İnanmıştım oysa sevdiğine beni,
Kaçıp gitmek kolay hadi git sen de herkes gibi.
Beni benimle baş başa bırak,
Artık gücüm yok dayanacak.
Ya sev ya da terk et ben değilim oyuncak.
İşte bir kez daha kaybettim,
Sanırım bu benim kaderim.
Olmanı istemiştim her şeyim.
Demek sadece bir oyundu bu,
Bedeli ağır acımasız bir tutku,
Sana her şeyi unutturdu.
Şah ve mat işte yerdeyim.
Mutlu musun, ben de sevdim?
Başın göğe mi erdi, yenildim?
Rol yapmadım ama şimdi zorundayım,
Şaşırttım seni farkındayım.
Ama ben sadece beni oynadım.

21 Nisan 1999 Çarşamba 22:20 / İstanbul