Nisan Bulutları Şiiri - Ozan Oğuz

Nisan hiç bitmeyecek gibidir
Yağmur damları yitirirken sesleri
Kara bulutlarla kaplanmışken dünya
Bilemezsin güneşi ne zaman göreceğini
Ve yağmur nadiren yağsada
Bastırır tüm duyguları
Hatırlatır yaşanmışlıkları
Getirir derin sessizliği:

Mayıs'ın karmaşasından önce,
Kara bulutlar açmadan görüşünün ötesini
Dalgalar yükselmeden, deniz hareketlenmeden
Derin derin düşünürsün
İçinde narin bir keder
Duyulmaz sesler:

Hissetmesi zordur sana ait olanı;
Duyguların ardında gizlenir bulutların
İçinde kurur yaşlar göz pınarlarının
O kadar uzun gelir ki...
Sonu olmayan bir Nisan dinlendirir,
Dinginliği yıpratır seni

Gri gökyüzüne bakarsın uzunca:
Mavi olması gerekirken,
Zihninin acıyla dolu vadilerinde gezinirken,
Sonsuz yeşil çayırları hayal edersin.
Ama sonra farkedersin ki güneş parlasa da
Gökyüzü hala gridir;
Bitmeyen bir Nisan kucaklamışken seni
İçini doldurur hüznü ve sessizliği
Gizlendiği pusu yirtarken güçlü çığlığın
Çoğaldığını farkedersin ve senin olmayanı ararsın;

Nisan hiç bitmeyecek gibi karşılar seni
Ve onunla yaşarsın derin bir sessizliği!