Nisan Ayında Şiiri - Hacı Gürbüz 2

Nisan Ayında

Sabah erkenden gitsem çiğdeme
Kavguçla söküp dizsem dikene
Herkesi toplasam şu peşime
Çiğdem gezdirsem Nisan ayında

Çiğdem çiğdem çiçecik
Ebem oğlu körpecik
Yağ verenin oğlu olsun
Bulgur verenin kızı
Yağ verenin oğlu yanımıza gardaş
Bulguru verenin kızı bize yoldaş
Olsun diye çığırsam Nisan ayında

Sabah üşüdük biraz sis ile duman
Öğlen çöktü sıcak yüzüme yan ha yan
İlkindi gök gürültüsü yağmur yağan
Bir de üstüne gökkuşağı rengârenk
Şaka gibisin bakıyorum da bir Nisan

Suskun dereler konuşmaya
başladı şırıldıyor suları
Menekşeler dizilmiş sohbete
cilveli en geveze sarı
Ormanın içi serili gılaptin çiğdem
delmiş çıkmış karı
Hayvanlar yayılıyor meleye böğüre
bu yeşil çayırı
Sen neymişsin böyle
dilsizlerin dilisin Nisan ayı

Ağaçlar çiçek açıyor ipilder yaprakları
Otlar ekinler koşuyor san ki göğe yukarı
Bölböcükte bile bir telaş bir gayret başladı
Yağıyor nisan yağmurları abu hayat gibi

Mecnun olmuş arılar gezer
o çiçekten bu çiçeği
Kuşlar sevişir ötüşür her dalda
hiç bitmez neşesi
Gürbüz'üm mutluyuz
elimde çapa bel çocuklar gibi
Bağırasım var cıvıl cıvıl sizde uyanın doğaya
Çağlayıp coşasım var deli deli bu Nisan ayında