Nisan Şiiri - Furkan Fırtına

Bu gece yine sana yazıyorum tuzlu göz yaşlarımı
yanaklarımda uyutuyorum.
Ve hala odam da gölgeni arıyorum.
Nerdesin kiminlesin?
Birdaha doğmucakmısın bu şehre ve gönül evime.
Ansızın kapıyı USULCA çarpıp gitmek kolaydı.
Ve ben vedalara daha hiçmi hiç alışmadım.
Yoklugunu kadehlerle doldurdum
Tatını alamadıgım bir kaç sigarada teselli buldum.
Ağır gelmiyormu sana bu acılar sancılar.
Zincirlere taşlara vurasın gelmiyor o acuze bedenini.
Sen hiç hayata aykırı hissettinmi
Ve dağılırcasına yok olurcasına
Kendi dünyanda kayboldun mu hiç
Geceden kalan sis cigerlerini yok ettimi
Ah
Anlata bilseydim seni göz yaşlarıma kapanırmıydı bu yara?
Anlata bilseydim senin o güzelim saçlarını gökyüzündeki şu yıldızlara.
Birer birer serpelirdi suya.
Oysa hayal oldun yanı başımda.
Ama
Unutmadım. BEN bugünü ve küçüçük ellerini.
Unutmadım.Dalgalı şehrin,en hırçın saçlarını.
Ve unutmadım bugünün nisan akşamını
Gözlerimizin dünyayla buluştugu o anı.
Ve Unutmadım ben seninle binlerce hatıraları.
Ama
Yaklaşan şu otobüs seni benden alıp götürecek
Bu yağan nisan yağmurunu çigneyip ezip geçiçek.
Peki ama nereye götürecek hangi demir atmış limana?
Ve Hangi kuduran denizin ortasına.