Nisan Şiiri - Gökhan Durgut

bugün bilmem ki yokluğunun kaçıncı pazar günüydü..
üveyleşirken bana sevgin
kaçıyorum kendimden apansız...
yorgunluğumu benzetiyorum herhangi bir işçi statüsüne,
iki kadeh umut istiyorum hayattan..
seni diliyorum Tanrıdan
duyar mı duymaz mı bilemem
düşünmek bile biraz olsun yetiyor zavallı hallerime
..

ki ben
ki hala
böylesine
yorgun
bitkin
basitliğine dayanabilirken
hazırken
yeniden...
yarın sabah gözlerimi açtığımda tek bir dileğim var hayattan
zihnimde ki herşeyi temizlesin
kalbimi yıkasın nisan yağmurlarım
belki o zaman
belki o zaman omuzlarım dik durmayı öğrenir..