Nisan Şiiri - Mehmetcemre Çetin

Nasıl bir nisandır bu
Böyle soğuk böyle yalnız böyle yabancı
Sensizlik var her sabahında
Biteviye yağmur var
Çiçekleri açmadı hala eriklerin
Begonyalar çıkmadı balkonlara
Ne yana baksam sensizlik
Ne yesem açım ne içsem kuruyor dudaklarım
Yok muydu başka mevsim sevdiceğim
Beni sensizliğe beni yalnızlığa
Ve beni bahara bıraktın öksüz çocuk gibi
Şaşkınım ve ürkek ve korkuyorum kendimden
Bunca alışmışken sevdana
Bunca sen olmuşken bunca sevmişken seni
Bahardan başka mevsim mi bulamadın gidecek

Nasıl bir nisandır bu
Böyle anlamsız mıydı şarkılar
Fotoğraflar konuşmaz mıydı hiç
Yolunu şaşırmış sorularla dolu ceplerim
Kime sorsam tanımıyor seni
Arkadaşların dostların ketum muydu bunca
Sen ne yaptın sevdiceğim
Aklımı da mı götürdün giderken
Sen hiç olmadın mı yoksa
Yatağıma sinmiş kokunda mı yalan
Yastığım da duran saçların hala
İçimi böyle yakan ne o zaman
Ya bu nisan bu bahar bu sensizlik
Hadi her şey yalan
Aynada gördüğüm adam da mı yalan

Nasıl bir nisandır bu
Ne sabahı sabah,ne akşam akşamı
Öyle arsız öyle pişkin ki sorma
Sana nasıl kıyarım ki
Ve nasıl kızarım baharda beni bıraktığına
Nisanın bütün suç ve baharın
Gelmeseler gitmezdin ki sen