Nisan Şiiri - Osman Türkmen

Aylardan Nisandı!
Bunu yazan,
çılgınca seven bir insandı.
Tarih belli değil,
zamansa noksandı.
Seni gördüğüm anda,
Sevdiğim zamanda
Nisandı!

Bir kaza sonrasıydı seni gördüğüm,
Yaralıydım!
Kazadan kalma izlerdi taşıdığım,
Yangın yeri yüreğimin suçlusu,
Bir kaza değildi oysa.
Belki farkında olmadığın,
çakmak gibi gözler,
saflığına inandığım hoş sözler,
Kısacası sen!

İlk gördüğüm gün seni,
İçimde eksik olan,
Belki de yarım kalan,
Yeniden yandığını hissettiğim bir istekti.

İstemek yeterli değildi,
Sevmekle başlıyor,
Sevilmek gerekiyordu,
Sevilmek!
Benim bildiğim kadarını,
Sen de biliyordun.
Sevmek bir yürekti!
Sevildiğini bilmek,
Sevmekten de öte,
Yani ölmekti!

Sen benim,
Platonik ve potansiyel,
ikinci baharımdın.
İlkbaharım olmamıştı hiç,
Ama sana sonbaharım demiştim.
Yazı hiç görmeyen birine,
bahar olmanı istemiştim.
Hep kışa sarılmıştım,
ıslanmıştım.
Kırık kanatlı kuşların kolunda,
hiç misket oynamamıştım.

Aylardan Nisandı!
Seni gördüğüm o ilk andı.
Kim bilir...bunun adı,
Belki sana vurulmaktı.

Her insanın gülüşüne benziyordu senin ki,
Bir değil inan ki,
Bin bir yerimden vuruyordu,
bakışın,
yüreğimi yakışın.

Bu kadar saf olabilirdi bir insan,
Ve bu kadar insan kalabilirdi.
Sevgi denen yolda en ağr basan,
Bundan başka ne olabilirdi.

Bir yılını dolduran,
Gizli bir aşkın yıldönümüydü.
Daha birinci yılında,
İnanmazsın belki ama,
sevginin ölümüydü.
Bu sevgi,
Mezar taşında şiirler yazılı,
toprağın sesi.
Hiç kimsenin ziyaret etmediği,
belli olmayan bir yerinde,
gömülüydü!

Aylardan Nisandı!
Anlatılan ne hikaye,
ne masaldı!
Kaybetmiştim doğuştan,
yeniktim!
Bir tek sevgim vardı,
Yalnız o kazandı.
Kazanmak galibiyet sayılıyor ama,
Her kazanan şampiyon olamıyordu.
Kümede kalma mücadelesi veren,
Bir takımın aşkıydım belki ben,
İlk kez kazanmıştım!
Kümede kalmaya yetmemiş,
ligden düşmüştüm!
Ne sana ne de sevgine,
bizi çekemeyenlere küsmüştüm!

Aylardan Nisandı!
Geride kalan bir yılda,
Kimse bilemez neler yandı.
Sensizlik dolu saatlere,
sanma ki zaman dayandı!

Gittiğin güne hayıflanıyorum,
Gidişinin ertesi, telefon edişini,
Dün gibi hatırlıyorum.
Gözlerimin ışıltısını,
Titreyen elimi,
Çarpan yüreğimi,
görmeni isterdim.
Ve isterdim seni,
ölümüne sevdiğimi bilmeni.
İsterdim yalnız,
senin uğrunda ölmeyi!

Aylardan Nisan!
Sigara ve içki kullanmadım hiç inan,
Eğer içmiş olsaydım şu an,
Beş paket sigara ve iki yetmişlik
devirirdim o zaman.
Geriye kalan,
bir alkoliğin umutları,
yazdığı şiirleri,
ve yaşadığı viran hayatı olurdu.

Aylardan Nisan!
Günlerden karabasan!
Artık konuşmayan susan,
Sıradan bir sevdalı.
Sana ve sevgine susayan,
Senin gibi sıradan bir insan.

Unutur musun beni?
Aramaz mısın bir daha?
sormaz mısın?
Benimle bir daha,
aynı masada yemek yiyen,
bir dost olmaz mısın?

Dün gece yıldızları saydım,
oysa hava bulanıktı.
Gündüz güneşi gördüğümü sandım,
aslında kar yağmaktaydı.
Tuttuğum aydınlıkta ki,
karanlığın ta kendisi.
Bense sevdamın tutuk ve buruk,
zincirli esiri.

Duygularımı,
Bir Allah biliyor,
Bir de sen.
Yalan olmasın,
Bir de, seninde bildiğini bilidiğin,
O biliyor!
Aslında hemen herkes biliyor,
Bir şeyler de söyleseler,
sövemiyorum insanlara,
saldıramıyorum zamana.
Her isyandan sonra bile,
sen geliyordun aklıma!

Unutmamı isteme benden!
Unutmak istiyorsan eğer,
unutabilirsin sen!
Unutmamı isteme benden!
İstiyorsan eğer,
çekip giderim bu şehirden!
Ama unutmamı isteme benden!
İstersen arama, sorma,
Can çıksada bedenden,
Unutmamı isteme,
isteme ne olur benden!

Aylardan Nisan!
Sevgimi bir çiçeğe emanet ettim,
Hoşçakal sevdiğim insan.
Eğer arayıp sorarsan,
Nerede ve nasıl bulacağını biliyorsun.
Tabuları yıkarsan br gün,
arar mısın o zaman.

Yalan söyleyen şerefsiz!
Bu yaşıma kadar,
Hiç sevmedim bu kadar,
ve seni sevdiğim kadar.

Aylardan Nisan!
Dışarıda yağan yağmur,
Gözlerimde sel suyu.
ve bu aşkı mukaddes sayan,
tek taraflı olması.
Yanlıştı!
Aşk karşılıklı olmalıydı.

Soruyorum:
Benim olmanı istesem,
kabul eder misin?
Ölene kadar seninle desem,
gelir misin?
Bir gün sen de beni,
Benim sevdiğim kadar,
sever misin?
1 Nisan şakası olduğunu sanma,
herşey senin elinde.
Ve bir Nisan ayının herhangi bir gününde,
Soruyorum işte:
Benimle...
Evlenir misin?