Nisan Şiiri - Mesut Çiloğlu

Bir soğuk nisandayım,
Dışarısı lapa lapa ayrılık,
Dallarında açmış her ağacın,
Kucak kucak yalnızlık.

Envayi türlü çiçek,
Mevsim ha değişti, değişecek.
Tabiatı dolduruyor börtü böcek,
Her yeri ayrı bir yorgunluk.

Dokunuyor havası kalbime,
Acı geliyor tadı, nefesime,
Göğsüm sığmaz kafesine,
Adı bahar, kendi hazan nisanda.

Aldı gitti çok hevesimi,
Yaşamaktan tut ta koşmaya,
Götürdü bütün sevimi,
Gülden tut ta sardunyaya.

Mal mülk gider, gelir geri,
Kış bahara bırakır devri,
Gece söner, gün ulaşır ileri,
Sıhhat! Bilinmez nedir gideri.

Aldığın her solukta kucakla sevini,
Sev sevebildiğin kadar âlemi,
Çiçek, böcek, uçurtma, denizi,
Bir de mavi düşlerini…