Nisan Şiiri - Ahmet Beltekin

Her gün için şiirler yazdım,içimde kalan,
Az çekmedi bu günlerden insanlar.
Her gün ayrı bir dert diye yananlar,
Günlerin kötülüğüne inananlar,
Her şeye isyan edenler,
Bastırılmış duygularını açığa vuranlar,
Ağaçların sararmış,dökülmüş yapraklarını,
Solan çiçeklerin kurumuş zerafetini anlatanlar,
Dert oldu içime.
Günlerin suçu yok,herkes kendi kaderini yaşar.

Sen de aylardan nisanı seversin,
Üstelik her gününü.
Bulutların suratından düşüp bin parça olan,
Nisan yağmurlarını yazıyorum,
Mayısa sarkmadan kırkikindi yağmurlarını,
Yaprağı geniş ağaçlar altında beklemeyi,
Yıldırım korkusunu,hasretlerin en koyusunu,
Yağmur sonrası toprak kokusunu,
Bölük pörçük yaşadığımız sevinçlerimizi,
Ve taşlardaki yosunu,
Nisanı yazıyorum,biten sevgilerin tortusunu
Ve oturup ağlıyorum.

Şimdi ayrılıkları bitiren şehirden,
Karanlıkları kaldırımlardan akan nehirden,
Yıldızlarla dolu gökyüzünü özlemekten,
Hatırıma geldikçe ağladığım hatıralarımdan,
Ve her nisanda yeniden açılan yaralarımdan...
Yarım kalmasın şarkılar diye,
İliklerime işlerken azaplarım,
Nisanı yazıyorum korkarak yaşadıklarımdan.

Seni düşünerek geçirdim her nisanı,
Annem,babam ve kız kardeşim hayattayken.
Her yerde,her şeyde,bir şeyler varken senden,
Unuttum de istersen,çiçekler açarken kırlarda,
Nisanı yazıyorum,kalırken yaşananlar,
Asırlar sürecek sırlarda.
Artık her şey gizli saklı,nisan ağır yaralı,
Uzaklara dalıp giderken gözlerim,
Takılıp kalırken düşüncelerim,büyülü düşlere,
Nisanda başladı hüzün hasadı,
Ve seni düşünerek geçirdim her nisanı.