Nisan Şiiri - İdris Yılmaz

Bir Nisan daha geçti üstümüzden
yumuşatarak her şeyi
ve kırlangıçlar geldi yorgun argın
ama aşk dolu
papatyalar da patladı sabırsızca
her şey müsait kumruların ince gagalarıyla öpüşmesi için
göklerden yere doğru iniyor rahmet
ve çoğalıyor mahlukat
çoğalmak alın yazımız elbet.
ve ben saklanıyorum gözlerinin kuytusuna
umarsız çırpıyorsun ellerini
en orta yerde buğulanıyor sular
gökten düşen cemreler gibi
kanıksanmış bir yalnızlık çöküyor içimize kader yazgısıyla
ve elbette kederli
ve elbette suskun
ölü gibi kabullenilmiş bir rızaya dayalı bu alış verişte
tüm senetler hayatımıza ipotekli
darmadağın hayatımıza
ve aşkımıza.