Nisan Şiiri - Feyzullah Evcil

Hava ürperir gibi gibi oldu,
Ve biraz üşüdü..
Rengi soluvermişti aniden...
Güneş bir an darılıvermişti sanki...
O anda bulutlar ağlamaya başlamıştı...
Gözyaşlarını tutamayıp yollayıvermişti bize..
Hayretler içinde kalmıştım.
Nisan yağmuruydu..
İşte böyle bir gündü...
Sarıyla karışık platin zülüfler salınıvermişti,
Gördüğüm...
Eda,
Letâfet,
Zarif,
Ve naif...
Gülümseyen bir gamze...
Uzatılan bir el....
Merhaba..
Hoş geldiniz...
Hoş gördüm..
Gelen nisandı,
Sevecenlikti...
Hâlâ yüreğimi burkan...
İçimi kıştan bahara çeviren nisandı,
Gelen...
Yeşil başlı gövel ördek,
Uçar gider yele karşı türküsü,
Benim sazımın tellerinden nida vermişti,
Unutamadığım...
Nisan kavuşmuştu sevdiğine...
Gökkuşağını görmüştük rengarenk...
Nisan;
Yeşili,sarıyı,
Kırmızıyı,
Moru,
Dolamıştı boynuna sevinçten....
Nisan gitmişti birden,
Alıp kendini,
O güzel renklerin bittiği yere...
Hala bekliyorum;
O güzel nisanın renklerinin,
Başladığı yere gelmesini...
İçimdeki kışın,
NİSANla renklenmesini.....

10 ocak2012 salı
21:32