Nirvana Şiiri - Önder Karaçay

Bir umuda verdim kendimi
Boş verdim doldur diye
Yüreğime kahır tasımı
Doldurmadın boş verdin

Aşkı bulmuşsam
Direnmeden dirilmem

Beklemek
Boşuna değilse güzeldir

Aşk bırakmamaktır
Çünkü kimse bıraktığın yerde beklemez

Ömür vicdan kadar olsaydı
Vicdansız kimse kalmazdı

Kavuşmak uzak
Aşk dört duvara kazınacak bir durak

Geçmişe ait ne varsa değişmez
Bir o kadar da lüzumsuz

Bunlar adını sineme kazıdığım anlar

Bir öfkenin yenilgi aynası gibi

Mecalimi uyandırdın
Seni, sensiz, senden uzakta

Belki de bugün aldığımız heves
Son nefestir

İşgal ettim aşkını
Siper et kendini
Bütün tepeler Nirvana bana

Aşkın dilini sonsuzluğa çevirdiğimizde
Yarım kalmışlık tamamlanacak

Yüreğimin rıhtımında demirli aşkın
Adressiz hayaller, notasız bir yalnızlık
Gizlediği duyguda boğuldu

Önder Karaçay