Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Geldiğin dünyanın tadı kalmadı
Ninni bebek ninni aç gözlerini
Sana yaşanacak dünya kalmadı
Ninni bebek ninni aç gözlerini
Kimse sormayacak hiçbir fikrini
Seçme şansın yok ki kendi rengini
Ne dinini nede ana dilini
Ninni bebek ninni aç gözlerini
Önce şükretmeyi öğretecekler
Fakirlik kaderdir ha diyecekler
Sonra da cenneti vadedecekler
Ninni bebek ninni aç gözlerini
*************************************************
Anlamı ile anlatımı ile bu şiirinizde diğer bütün şiirleriniz gibi harikaydı Taki Abiciğim. Tam puan ile kutluyorum Emeğinizi ve duyarlı güzel yüreğinizi..
Saygılarımla....
Hüseyin Çubuk.
Geldiğin dünyanın tadı kalmadı
Ninni bebek ninni aç gözlerini
Sana yaşanacak dünya kalmadı
Ninni bebek ninni aç gözlerini
Kimse sormayacak hiçbir fikrini
Seçme şansın yok ki kendi rengini
Ne dinini nede ana dilini
Ninni bebek ninni aç gözlerini
Önce şükretmeyi öğretecekler
Fakirlik kaderdir ha diyecekler
Sonra da cenneti vadedecekler
Ninni bebek ninni aç gözlerini
Kanma ha insanın kirli yüzüne
İnanma cahilin hiçbir sözüne
Oku bilim girsin temiz özüne
Ninni bebek ninni aç gözlerini
Bilgidir korkuyu her zaman yenen
Bu bilgisizlik ki kul köle eden
Emeği zayedip insan sömüren
Ninni bebek ninni aç gözlerini
Ya bilim öğrenip direneceksin
Ya kula kul olup kirleneceksin
Yaşadığın gibi düşüneceksin
Ninni bebek ninni aç gözlerini
Umudum sende ha gelecek sensin
Karanlığa güneş olacak sensin
Bilimle sırları çözecek sensin
Ninni bebek ninni aç gözlerini
Bebek nakış,
bebek gizem,
Bebek zemzem
Pak ve duru her dem
Gümbür gümbür top sesleri
Nennisi gecelerin
Uyuyamaz nennilerle
Bebek bilim bebek ilim
Yürek kilim,yürek dilim
Bebek yürekteki dilim
Şair kardeşim eserini gıpta ile,yürekten kutluyorum,tam puanımla selamlar kalemine sağlık erdemle
KALEMİNİZ DAİM OLSUN TEBRİKLER
Sosyal içerikli, geleceğimizle ilgili sıkıntıların anlatıldığı güzel bir şiir okudum. tam puanımla kutlarım taki abi...
Bilgidir korkuyu her zaman yenen
Bu bilgisizlik ki kul köle eden
Emeği zayedip insan sömüren
Ninni bebek ninni aç gözlerini
Ya bilim öğrenip direneceksin
Ya kula kul olup kirleneceksin
Yaşadığın gibi düşüneceksin
Ninni bebek ninni aç gözlerini
Taki Örs
BU BEĞİN İŞİ ZOR BE TAKİ BEY, ... YİNE DE DÜNYAY GELDİĞİ İÇİN ŞANSLI.. BU GOD LU GIDALARLA 3-4 NESİL SONRA İNSANLARIN% 90 I KISIR OLACAK..
HADİ BEBK İYİ ŞANSLAR SANA,
UYKUSUNDA GÜLEN BEBEK
Ay bulutun ardına düştü
Bahar kışın ardına
Bir bebek doğdu gülerek
Sevgi dedik adına
Nenni de ninni güzel bebek
Elleri gül de yüzü melek
Düşünde de yarışırmış
Bir kuş ile bir kelebek
Bele annesi bele
Bebek çıktı uzun yola
Ay buluttan çıkar mola
Haydi bebek rast gele
Ninni de ninni güzel bebek
Uykusunda gülen bebek
Bezeyelim yeryüzünü
Nakış nakış çiçek çiçek
Yıldızlardan sürün olsun
Çiçeklerden dürün olsun
Aydan aydın sudan duru
Pınarlarca ömrün olsun
Nenni de ninni güzel bebek
Uykusunda gülen bebek
Düşlerinde yarışır da
Bir kuş ile bir kelebek
M. NAZİK 1990 SAİMBEYLİ
YÜREĞİMİN İÇİNDE HOŞ BİR TAT BIRAKAN .ŞİİRİNİZİ OKUDUM ..KUTLUYORUM....
Kanma ha insanın kirli yüzüne
İnanma cahilin hiçbir sözüne
Oku bilim girsin temiz özüne
Ninni bebek ninni aç gözlerini
Çok güzel, öğüt verici güzel bir nenni okudum değerli kaleminizden...+(ant)..
Saygılar...
Bu şiir ile ilgili 27 tane yorum bulunmakta