Yıldızlı Geceler Şiiri - Ercan Yıldız

İnsan, bazen mutlu, bazen mutsuz yaşamında geçirdiği her evreyi, yeniden yaşar.
Çocukluk ve gençlik yıllarıma ait ve niemle olan anılarımı hatırladıkça, gözlerim dolar, bir özlem yumruk gibi gelir tıkanır boğazıma...

Ninem her akşam bana, bazı hayvanlarla,
daha çok kuşlarla, perilerle ilgili masallar, efsaneler anlatırdı.
Öyle tatlı bir anlatışı vardı ki, sanki ağzından bal damlardı.
Çoğu geceler ninemle gökyüzünde pırıl pırıl parlayan yıldızların altında yatardık.
Etraftan hoş kokular gelirdi.
Akan suların coşkun sesi, dünyanın en hoş nağmesiydi sanki.
Yıldızlar değişik renklerde yanar sönerdi.
Sonra "O yıldız senin, bu yıldız benim!" diye ninemle yarışır dururduk. En parlaklarını kendime alırdım tabi. "Keşke o zamanlar dünyanın bütün yıldızlarını nineme bağışlasaydım." diye düşündüğüm çok olmuştur.
Gökyüzü o kadar esrarlı olurdu ki, samanyolunu mekan tutmak, gökyüzünün çocuğu olup yıldızlarla arkadaş olmak isterdim.
Mehtabı seyrederken ne kadar mutlu olurdum! Her gece, ninemin anlattığı masalların etkisiyle olsa gerek, güzel düşler görürdüm.
Küçük ve sıradan, ama anlamı büyük,
saf ve lekesiz bir yüreğin kurduğu;
sevgilerin, özlemlerin çoğalttığı düşler...
Gördüğüm her nazlı çiçek,
duyduğum her güzel söz, hala bana
o güzel günleri ve ninemi hatırlatır...

Bana sevgiyi, saygıyı, umudu, başkalarına acımayı, herkese ve her şeye karşı vicdanlı, merhametli, Ahlaklı ve adil davranmayı öğretti.
Bana gösterdiği her davranışın, her hareketin bir anlamı olduğunu bilmezdim o zamanlar. Çocukluğumu, gençliğimi onunla geçirdim. Nereye gittiysem, gönlümün bir kıyısına oturup benimle birlikte gezdi. En mutlu ya da en zor günlerimde hep yanımda oldu.

Ninemi sık sık bir yerde oturup dalgın gözlerle uzakları izlerken görürdüm. Çok üzgün ve bir o kadar dalgın bir şekilde. Bu bana çok dokunurdu. Bir gün yine böyle bir durumda yanına yaklaştım.Beni görmemiş gibiydi. Gözlerini bir noktaya dikmiş öylece bakıyordu. Gözyaşlarının süzülüşünü her gördüğümde duygulanır, gözlerim yaşarır, içim yanardı.
Ona acırdım. Boynuna sarıldığımda o da duygulanır, sımsıkı bana sarılırdı..
Neden dalıp dalıp gittiğini, neden gözlerinin yaşardığını sorduğumda;
Başlardı rahmetli babamı anlatmaya.
Sonra oturup uzun uzun hayat hikayesini anlattır dı. Anlatırken gözlerinden yaşlar akardı.
Onunla beraber ben de ağlardım...

O9 Ekim 1992 Tarihinde yağmurlu bir günde aramızdan ayrıldı.
Canım ninem! Huzur içinde uyu.
Mor dağlardan esen kekik kokulu rüzgarlar,
ruhuna sükunet getirsin.
Ruhun şad nekanın cennet olsun...

15/08/2019-ELAZIĞ