Ninem Şiiri - İbrahim Araz

Dezenfekte edilmiş düzlemlere aktarılabilirdi ancak temiz duygular
Sen öleli yedi yıl oldu ninem
Çok şey değişti belki ama
Ben hala pırıl pırıl güneşli
Ve tezek kokan bir köy bayramını yaşıyorum.
Bir koyun geçiyor kapının önünden kesilmek üzere
Çın çın çan sesiyle
Mandıradan alınan taze peynirin tadı damağımda
Geniş aile denilen tabirin içindeyim şimdi
Sabırsızlıkla bekliyorum kahvaltının bitmesini
El öpmek,
Yani paraları cebe indirmek için.
Zulaya sakladığın ve sadece bana verdiğin şekerler hala cebimde
Sana geliyorum koşa koşa,
Hani beklerdin ya beni yol boyunda
İşte geldim!
Koca karı muhabbeti de bitti artık
Güneş doğmadan, karga bokunu yemeden
Bir uykusuzluk ki soluğu senin yanında alıyorum,
Hayatımın en güzel ter kokusu içime doluyor
Ve uyumuşum kollarında!
Hayat peygamberler vasıl olmadan önceki lüksünü mü yaşıyor acaba?
Bu ne miskinlik!
Bu ne kendini bırakmışlık, her şeyden vazgeçmişlik!
Allah’ım bu ne zevksizlik böyle!
Onca zaman geçti
Bir tek vahiy bile gelmedi!
Yaptığım hataların bedelini ödeyemedim henüz
Yavaş yavaş, sindire sindire ödüyorum ki
daha fazla acı versin!
Güzel anlar mı
Yoksa değerini bilmediğimiz zamanlar mı
Su gibi akıp geçiyor?
Bir başka zamanın yaşamak lazım
Bir önceki zamana boktan diyebilmek için.
Seni sevdim ninem
Yoksa beni kim dinler ki gecenin bu saatinde
senden başka?
Ama hayat bazen öyle umarsız ki
İnsanı “di” li geçmiş zaman kullanmaya mecbur kılıyor! …
27.03.2003