Ninem Şiiri - Kerim Yavuz

Rahmetli olalı seneler oldu.
Hala hüzünlüyüm yanıyor sinem.
Kendini her andım gözlerim doldu.
Bize özü gibi bakardı ninem.

Çalışır dururdu yoktu amanı.
Hala aklımdadır kara kazanı.
Alırdı sepeti hasat zamanı.
Orağı beline takardı ninem.

Bir ineği vardı üçte koyunu.
Güğümle taşırdı evin suyunu.
Kesip de meşeden kışlık odunu.
Kuru çalı ile yakardı ninem.

Çelik gibi girdi yetmiş yaşına.
Gidip otururdu ocak başına.
Sacı kapatınca ekmek taşına.
Üstüne közleri atardı ninem.

Bulgurdan yapardı acılı kısır.
Buz gibi ayranı yanında hazır.
Toplardı tarladan taptaze mısır
Ateşin közüne sokardı ninem.

Paylaşmayı bilir cömert biriydi.
Onun için para elin kiriydi.
İnanın vücudu çelik gibiydi.
Meyvelere bile çıkardı ninem

Çalışkan insanı o çok överdi.
Ne çocuk incitir nede döverdi.
Yetim olanları okşar severdi.
Ceplerine harçlık koyardı ninem.

Tarlasını kazar ekin ekerdi.
Evin bahçesine meyve dikerdi.
Kalbi yumuşaktı dili şekerdi.
Ruhunu namazla yıkardı ninem.

Yığardı kilere bulguru unu.
Baş tacı ederdi sadık dostunu.
Sererdi kıbleye kurban postunu.
Beş vakit namazı kılardı ninem.

Allah'ım nur eyle kabir yerini.
Karşısına çıkar ettiklerini.
Asla unutmazdı göçmüşlerini.
Her akşam kuranla anardı ninem.