Nimettir. Şiiri - Ömer Çetinkaya

Bu alemi insan için,yaratmış,
Bezemiş çiçekle,gül bir nimettir.
Seher vakti,bülbül güle zar eder,
Bense zikr ederim,dil bir nimettir.

Ağzım oynatmadan,besler bir zaman,
Şefkâtli sineye,yaslar bir zaman.
Yoluma yaptırmış,sevgiden harman,
Boyruma dolanmış,kol bir nimettir.

Kucaktan kucağa,taşıttın beni,
Ayakta durmamı imeklememi,
Derken yürümemi,koşmamı hemi,
Sana doğru gelen yol bir nimettir.

Büyüyüp serpildim,kendin bildirdin,
Peygamber gönderip,Kitap indirdin,
İki cihandada,huzur bu Din dedin,
Bahşettin İmanım bol bir nimettir.

Her nimetten,Sana giden yol buldum,
Uçmak için kanat,buldum kol buldum,
Ne istersem hepisinden bol buldum.
Sebep perdesinde,el bir nimettir.

Yaşamak bir nimet,ölmek bir nimet,
Senin varlığını bilmek,bin nimet,
Ömer Çetinkaya,olmak bir nimet,
İmana bürünmüş,hâl bir nimettin.

Eset Korkmaz Kardeşime sevgilerim ile bu şiirim ithaftır.

24.Mayıs.2006