Nilüfer Saçlı Kadınım - Yer İle Gök

Ey, benim canım Sevgilim!
Ey, benim Nilüfer Saçlı Kadın'ım!
Yer ile Gök arasında vuslatıma namahremim!
Harflere kör olduğum satırların arasında kayboluyorum.
Ve biliyorum ki, sen benim için Şiir olacak kadınsın.
Bu yüzden Şiir'lerimi yalnız sana yazıyorum.
Yetim kaldı aşkımız,
Ve ben yetim kaldım!
Senden sonra da bir yanıma kör,
Bir yanıma da dilsiz kaldım.
Karanlığa bürünmüş yüreğimi aydınlatan sen,
İhtiyar bir gece gibi, Lanet ettirdin bana Güneş'i.
Ben ise, sadece seni istedim;
Tan vaktinde istedim, günah kokan bedenime.
Bir yalan kiralarım!
Sana söyleyeceklerime şahit ederler.
Ve her söylenmek istenen de,
Yine eksik kalacaktı cümleler.
Yıldızlar da dem saldı güvercinler gibi camlarımıza,
Yok oluşumuz gibi!
Yok olmuşluğumuzun her gecesinde,
Uyur uykumdan uyanır seninle konuşur dururum;
Bilmez bunu kimse, yüreğimden başka...
Ah, benim iki gözüm!
Ah, benim yeryüzümün Cennet'i!
Bu gece ay sefil bir kemancı gibi süzülüyor,
Ve ben unutulmuş Din'ler gibi,
Unutulmuş Padişah'lar gibi yapayalnız.
En kalabalık yalnızlığın içinde,
Ser sefil perişan kalmış haldeyim.
Keşke olsan şimdi,
Bir sözle yettirsen kudretini!
Ve ben tekrar doğsam, seni hiç kaybetmemiş gibi.

03.11
2.12.21
Eren KOR