Nilüfer Saçlı Kadınım - Sızı Şiiri - Ere ...

Sevgilim,
Ruhumdan düşen ince bir sızı yüreğime işliyor.
Her geçen saniye acısını daha da hissediyorum.
Unutamadığım son bir bakışa yetim düşen Aşk,
Gözlerinin vedasından mı geçecekti bir ömüre?
Vuslata yenik düşmüş, kavuşulamamış bir Güz mevsiminde.
Şimdi, sana yazılmış onca Şiir artık sensiz mi kalacak?
Ve ben artık seni ölü kabul etmeyi mi öğreneceğim?
Defolup gideceğim bir tren garında,
Beraber adım attığımız sokakları görüp yok mu olacağım?
Küstah bir bira içerken; ser sefil bir vaziyette,
Sana yine satırlar mı karalacağım?
Zor, bu sefer bunun tarifi yok!
Ben kalbimi sende bıraktım;
Geçmişi, geleceği,
Beraber yapmak istediğimiz hayalleri,
Bir balıkçı teknesinde yakamozu izlemek istediğimizi.
Galata'da tekrar yeminler ederek, Masumiyet müzesini seninle bıraktım.
Ay ışığına tutsak olacağımız geceleri,
Ben, kız çocuğumun adını sen de bıraktım.
Bir daha hiç mi yağmur da ıslanamayacağız?
Hiç mi aynı geceyi düşleyip, aynı sabaha uyanamayacağız?
Bu yorgun kalbim seni özlemeye dayanmıyor...
Artık sana yazacağım her şeyi bir veda say,
Çünkü ben sensiz yok oldum!
Papatya'lar yalnız öldüklerinde koku saçarlar,
Kırılmış kanatlarım senden tutsak,
Oysa ki ben; olur da bir sabah uyanamazsam,
Son gördüğüm yüz sen ol diye fotoğrafına bakıp uyuyorum.
Benim senden başka gidecek yerim yok!
Özlemek; ölümün diğer adıysa,
Ben her saniye ölüp dirilemiyorum.
Ve biz aynı günahın izini taşıyoruz.
Gece'yi sabaha taşıyan en derin vakitlerde..

03.14
6.11.23
Eren KOR