Nilüfer Saçlı Kadınım - Kirpikler

Ve yalnız düştü yine gece,
Kirpiklerinden süzülen rahmet gibi,
Kaçamak şımarıklığımdan bir haber.
Ama yorgun, ama çaresiz...
Ben ise nerede olduğumdan habersiz,
Aklımda tek bir bildiğim sen ile yalnız başımayım.
Her yanım sensiz, her yanım sessiz.
Çölde Vaha görmüş bir safevi gibiyim.
Kör olmuş kalbime ışık tutmaya çalışıyor kalp yaralarım.
Önünü alamadığım çaresizlikle boğuşuyorum,
Bazen olmayıp bırakıyorum kaldığı yerde.
Zira takadim kalmadı bu bedeviliğe.
Sığındığım son limandı oldu gözlerin,
Ve ben gözlerinden hiç bir zaman gidemedim.
Bundandır işte,
Gittiğim en büyük uzaklık yalnızca senin aşkın oldu,
Çırılçıplak anadan doğma saf temiz yüzüyle.
Ben, o eski ben değilim artık!
Gecenin zifiri çöken acı yüzünde, kendimi arıyorum,
Ruhum bedenimden bağımsız.
Oysa ki ruh denilen şey yalnızca yirmi bir gram.
Yükü omuzlarımdan ağır.
İki can taşıyan yüreğim,
Kendinden kayıp.
Yinede,
Sana gitme de demeyeceğim, sen bilirsin.
Oysa ki sen! Bunu da bilmezken...
Sessizce öpüyorum, Absal'da bir latifeden.
Ve tam da sırasıdır şimdi!
Her gece yastığa vurduğumda başımı,
Düşlerim, aynı rüyayı düşlemekten.

05.33
31.1.22
Eren KOR