Nilüfer Saçlı Kadınım - Kalem

Düş kokan gecenin yokluğundayım,
Bir ileri ve iki geri adımlarım.
Gittiğimi sansam da her seferinde daha da yakınlaşıyorum sana.
Bedenim, gittiğinden bir haber,
Ruhum geldiğinden bir haber!
Oysa ki seni sensizlikle yazmaya yemin etmiş yüreğim!
Yıldızların kulağına adını fısıldayıp duruyor.
Seni kirpiğimden dahi sakınırken,
Her aklıma gelişinde gidiyorum işte öylece kendimden!
Bugün seni ne kadar sevdiğimi hatırladım,
Oysa ki sen bunu hiç bilmedin!
Kelimelerim tökezlediler sana bunu anlatmaya,
Ve sen bunu hiç bilmedin;
Ben her sabah sana tekrar aşık oldum,
Bir incecik ay ışığında..
Kainat utandı bana bugün!
Renginden solmaya yüz tutmuş göğün altından döktüm harfleri bir bir sokaklara..
Sokaklar sersefil, biz serseri.
Sağımız da ölümün ayak sesleri...
Solum da sen sol yanımda sen!
Gökkuşağına küsmüş bir parça su gibi eriyorum.
Bugün gün batımına da yemin ettim!
Zaman susmuş seni anlatmama,
Sen güz görmüş gül güzeli!
Oysa aklıma bir mıh gibi kanamış,
Yüküm omuzlarımdan derin,
Sen şimdi buna ne ad verirsen ver;
Papatya'da kalan bir yaprağa mı ödetecektik bedeli?
Nilüfer Saçlı Kadın,
Nilüfer Saçlı Kadın'ım!
Sır kalmış arafa,
Vaha kaldı gözyaşlarımız
Ve biz silinmiş kurşun kaldık kalemden arta kalan sayfalara..

00.25
17.7.22
Eren KOR