Nilüfer Saçlı Kadınım - Ateş Şiiri - Ere ...

Yalın ayak yürüyorum ateşin karanlığında,
Ölümsüz öpüşlerini ceplerime sığdırdım.
Ve hiç bilmediğim yalnızlıkta buldum düşlerimi.
Yandı sine-i sad yüreğim de,
Suskunluğumda boğuldum durdum.
Kendimi suçüstü yakalıyorum.
Kendimi, Ruhumu ve bedenimi.
Gözlerime senden düşler sürüyorum,
Ve yine virane düşüyorum.
Seni hatırlayınca yokluğunda eriyip duruyorum.
İşte bu yüzden,
Merhem tutmayan kalp yaralarım bir kez daha sancıyorlar.
Gözyaşlarından ıslanmış bileklerim,
Özne'siz Şiir'lerine, Yüklem arıyorlar.
Öksüz kaldı aşkımız,
Ve ben öksüz kaldım.
Meğer ne canı yanıyormuş da insanın,
Bir Dünya'ya bir aşkı sığdıramıyormuş.
Meğer ne canı yanıyormuş da,
Ruhundan namahrem kalıyormuş.
Kolay mı şimdi bulutları silmek gökyüzünden?
Kolay mı çırılçıplak kalmış Şiir'lerde seni bulmayı aramak.
Ben,
Ben ise sadece seni kokluyorum gündüzden.
Seni soluyup duruyorum gecenin en güzelliğinden.
Şimdi beni asılı bıraktığın yerdeyim.
Dedim ya! Öksüz kaldı aşkımız
Ve ben öksüz kaldım.
Sana, Bana bıraktığın bu eşsiz Dünya'yı bırakıyorum.
Zira, yüküm ağır geliyor.
Sana yazdığım bu Şiir'leri belki de kimse okumayacak.
Ben hiçbir zaman bir Mecnun gibi hatırlanmayacağım,
Ve sen belki de hiçbir zaman Leyla gibi hatırlanmayacaksın...
Olsun!
Leyla'dan da vazgeçtim, Zühre'ye ihanetler ettim!
Ama senden hiç vazgeçmedim...
Bırak hatırlanmasın isimlerimiz,
Bilinmesin hiçbir zaman Şiir'lerimiz.
Ama yine biz olarak kalalım, Olur mu?
Toprak koksun gece,
Bir yanımızda Güneş ve diğer yanımızda Ay!
Rahmet kokan bu güne yemin olsun!
Bencil kaldı hüznümüz,
Nilüfer Saçlı Kadın,
Nilüfer Saçlı Kadın'ım...
Ahirette seni bensiz ve beni sensiz bırakmayacağım.

10.29
15.10.21
Eren KOR