Bir zamanlar
Salmıştın kökünü göz yaşlarıma
Nilüferdin çünkü sen
Suda yetişirdin...
Yüreğime yaz düştü nisan beklerken.
Pınarlarım kuruyunca, soluverdin...
Bir sensizlik kalmıştı yitirmedik..
Şimdi ne halt ederim de
Çoğaltırım yokluğunu?
Sen kabul edebilir misin
Gözlerimde kalmış hiçliğini?
Solsun istemiyorum bu çiçek
N’olur!
Bir kez daha terk et beni..
Kayıt Tarihi : 13.6.2006 02:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)