Nilüfer’e Mektup Şiiri - İsmail Çelik 2

Muhabbetle yazacağım mektuba,
Sitemleri doldurmuşum Nilüfer.
Merhabayı vazgeçirip ruhumda,
Elvedayla soldurmuşum Nilüfer.

İlk zamanlar elim küstü, yazmadım.
Sonra biraz matem, yastı yazmadım.
Yağmur yağdı, poyraz esti yazmadım.
En sonunda oldurmuşum Nilüfer.

Şubatta yazmıştım, gelir nisana,
İlk olunca zor geliyor insana.
Çektiğimi anla diye lisana,
Hece hece bildirmişim Nilüfer.

Kem sözleri birer birer çektim hep,
Bilirsin değişmez bendeki edep.
Gidişinde arıyorken bir sebep,
Hep kendimi buldurmuşum Nilüfer.

Yutkunurken mısralarda suçumu,
Sen bilmezsin, Allah bilir içimi.
Habersizce, kalan üç beş saçımı,
Teker teker yoldurmuşum Nilüfer.

Bu ilk mektup çıkıyorken elimden,
Niceleri aktı aktı dilimden.
Bir süredir korkmuyorum ölümden,
Zaten beni öldürmüşüm Nilüfer.