Bütün çiçekler, hayat bulurken toprakta.
Nilüfer çiçeği doğdu, durgun suda.
Gölün dibine doğru, kök saldı çaresizce.
Ulaşamadı dibe, kaldı araf'ta biçare...
Tek başına, durgun suda, güzel ece...
Saldı kokusunu gölün üstüne, sevgiyle.
Pis kokulardan bataklığı, arındırmak adına.
Kokuyu alan bülbül, mest oldu.
Koştu göle, meraklı,karışık duygularla...
Görür görmez gönlü düştü, Nilüfer'e.
Uzaktan uzağa seyreyledi,
Araf güzelini, gizlice...
Sevdiğine konmak istedi, umutsuzca.
Kanat çırptı üstünde, saatlerce...
Ecesini saramadı, gönlünce...
Doya doya koklamak için, bulamadi bir çare...
Acze düştü...Kaldı naçar...Ne çare.
Nilüfer i, taşımak istedi bülbül, karaya.
Olmadı hiç bir çözüm, sevdalıya çare.
Baktı ki yaşayamaz, toprakta biçare.
Suda ki Nilüfer'ede konamaz, ne çare.
Boynu bükük bekledi yıllarca, gölün kıyısında.
Yaratan yarattı gülü, bülbülün derdine çare.
Bülbül unuttu Nilüfer'i, görünce gülü...ne çare...
Nilüfer,kendini gizleyebilmenin giziyle kaldı.
Yalnızlık abidesi, durgun suda, güzel ece...
Kayıt Tarihi : 19.1.2010 10:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Denilir ki; Nilüfer çiçeğinden sonra yaratılmıştır Gül.Bir rivayete göre, Gül yaratılana kadar çiçeklerin kraliçesi Nilüfer çiçeğiymiş.Rivayet işte...
öylemiymiş o güzellik
koparsan eline alsan... anlamı kalmıyor
bunun neresi çiçekcik
hürmetlerimle
TÜM YORUMLAR (2)