Nilüfer Akbay’a İthaf Şiiri - Hüseyin Akçam

Bir Ankara sabahı geldi gönül penceresinden,
Maviye bakan yüreğindeki incisinden,
Kabuğumun sol yanında bıraktı canı sinesinden,
Dostluğun farkındalığıydı isteği gönül haznesinden,

Nil’di su misali süzüldü gülen gözünden,
Ilık, ılık esti candanlığı kavrulmuş bedenimden,
Sahrada kalmış bir nağmenin,
Son melodisiydi, kırık dökük sazımın son telinden,

Bilmiyorum dar mı geliyordu dünya bana,
Aradığım küçük bir yüreğin büyük dostluğuydu oysa
Bozulmuş insanlığa kırgındım, herkes kendi gibi kalsa,
Derken can olanda bir can gördüm zemherinin anlamsızlığında,

Dilde sözü bırakan kozamda balımsın
Canda özü bırakan gönlümün sazısın,
Notası çizilmemiş türkümün son notasısın,
Çiçekte bir gonca Nilüfer-i dalımsın,

Elemli salıncağımı bulutlara astım
Gönlümün şavkını dostluğunla aydınlattım,
Sine-i muhabetinle, gözyaşımda filizlendim,
Hüznümün doruğunda geldin, ay bakışınla gülümsedim

Maviye bakan yüreğinle, dünyada harika bir tapınaksın,
Dokunuşunla hayıflanır okyanus, deli fırtınasında bir koysun,
Kirlenmiş denizlerde aşkın, sevdanın dostluğun kokususun,
Boyanmış insanlığın içindeki, nurlanmış bir cansın

21.06.2009