NİLÜFER
nilüfer kadar olamadım
yaşam sevdasına
suya tutulur
gövdesi köküne
kökü toprağa
toprağı yağmur anaya
nakış nakış dokunurken doğa
çiçeğe bezenir her yan
bense ağır abiyimdir
bahar muştusunu selamlarken
tez farkına varamam
göremem bu harika döngüyü
gözlerimin yamaçlarına
pus düşer
sise bulanır dünya
ellerim
çocukluğumun
kara kışlarında üşür hala
ısınmaz ki ısınsın
ömrümün kışı
çözülmez donlardadır
uyanmaz ki uyansın
söylesene
hep acıtır mı ki de dikeni
ağlamadan koklayamam
her bahar açan gonca gülü..14.3.2012
Kayıt Tarihi : 4.7.2017 16:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!