Nilüfer Şiiri - Erbil Kutlu

Yüce dağların başındayım,
Bir güzel çiçek arıyorum,
Ömür boyu koklayabileceğim.
Bülbülün gülündende güzel olsun istiyorum.
Ama o nerede, hem biliyorum, hem bilmiyorum!

Bir güzel yayla gördüm, tam ortasında bir göl,
O gölün içinde bir çiçek,
Sanki baş kaldırır; böyle gelmiş, böyle giderliğe,
Suyun içinden göğe yükselmek isteyerek.
Ama yücelemiyor, zira köküm suyun altında diyor.

Sanmayın güzel dedim diye,
Alıp koparamazsın bir gül, papatya gibi,
Bir güneş doğmasına kalmadan dökülür yaprakları.
En nihayetinde oda bir çiçek ama;
Su ister, sevilmek ister, aşk ister.

Erbil hiç görmemişti nilüfer denilen bu çiçeği,
Ne gül, ne zambak diyebildi, ne de leylak,
O nilüfer imiş, olay burada muallak,
Tüm renk nilüferlere gül denmiş, leylak denmiş.
Ama onunda en nihayetinde bir çiçek olduğu bilinmemiş.
Onu sevmekten ziyade, ona sahip olmak istenmiş,
Ama o sevmek, sevilmek kısacası aşk istermiş.

:2000: