Nilüfer Şiiri - Mahmut Nacar

Nilüfer, hüzün nedir, aşk nedir bilir misin?
Okyanuslar “Gel” dese, erinmez gelir misin?

Okyanuslar ki, senin hasretinle avunur,
Sırrını en muazzam dalgalarla savunur.

Bağrı yanık kuğular, seni sırdaş sayarmış,
Yıldızlar geceleyin sana doğru kayarmış.

Nilüfer, durgun suyun göğsündeki takısın,
Beyaz tebessümünle göllerin yüzakısın.

Bütün suların tadı senden çıkar sanırmış,
Ki bu yüzden yosunlar, hep seni kıskanırmış.

Gün ışığı altında yaprağını yayınca,
Sular vecde gelirmiş yüzünü okşayınca.

Sensiz denizler bedbaht, seninle göl bahtiyar,
Seninle birbirine caka satıyor sular.

Fırtınalar denizde nafile arar seni,
Sığ sularda şefkatli dalgalar sarar seni.

Suların ikliminde yegane bahar sensin,
Serinliğin koynunda salınan efkar sensin.

Nilüfer, durgun göller rüyana muhtaç artık,
Nilüfer, yüreğimin kıyısında aç artık.

Adapazarı 2000