insan çığlıkları içinde
hayatın tüm sesleri arasında
bir çiçeğin
nilüfer çiçeklerinin
renk sevincinin
bende açtığı huzur
şu şehir karmaşasında
bu kalabalıklar içinde
nasıl da güç katıyor
nasıl da gülümsüyor
şehrin bir ucunda nilüfer çiçekleri
bir ucunda yalnızlığım
ve bir başınayım..
beni vuran
korkular ve yalan oyunlar değil
nilüfer çiçeklerinin ıslak
ıslak bakışları
fark edilmeyen yalnızlığıydı
yoruldum
yorgun düştüm
herkesin maskelerinden
sahte dostluklarından
tutunuyorum beş vakit
yaşama sevincime bak
kurşun geçirmez camlara döndüm
her gün mutlu öldüm
son sözlerim kutsal kelimeler
son gördüğüm çiçek
nilüfer
en güzel şehadetti
bana en güzel çiçekti...
Kayıt Tarihi : 28.7.2005 12:32:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)