sesinden öptüm seni
bana verdiğin esinle
en sevdiğim yanım senin yanın
öyle derinden baktın ki bana
kendimi yitirdim sende
en uzun yol; iki kaşının arası
Aşk Kendine İhanettir*
Aşkı bir zirvede buldum sandım
Gökte kuşlar gözden kayboldu
Bir dağda kış tepesi karlandı
Gönlümü aydınlatan
güneşin batışına inat
Hep yeniden doğduğunu hatırlayacağım.
Gözlerindeki yakamozları
göremeyeceğime inat
Her doğuşunda mehtabın
Sen hiç yalnızlığın hüznünü
onca
İşin ve insanların arasında yaşadın mı ?
ve yüreğinde aşkların en güzeli ile
sevgisizliği
Anlam dolu bakışlarda
Döndüysek yüzümüzü
Akşam güneşinin battığı ufka
Görmek istediğimizi görmek için
Bakabildiysek ve
Gördüysek o saydam ufukta
Tanyelindekini
Hayatı sevmemi öğütlerdin
Sevdim
İnsanları seversen yaşarsın
demiştin
Kucak açtım hepsine birden
sevgi özlemiyle
Dingin denizin kıyısında
Işıklı
Kıpırtılar kirpiklerimde
Nem
Ve aklımda sensizlikle
Ölüm ikilemi.
Sabahla beraber ilk açan
Biraz gece kokan
Papatyaları topladım
Suskunluğumla yutkunan
Vazona bıraktım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!