Hikâyemin başladığı yerde alnıma yalnızlığı kazıdılar.
Bir gün o kadar büyüdüm ki, kalbimin yerini öğrendim. Hem de
Nilgün gibi.
Bir sokak daha uzattım evin yolunu,
Çünkü beynimin billurlarındaki şarkı henüz bitmemişti.
O sokakta korkuyu öğrendim.
Annemi sevmeyi öğrendim,
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta