Nilay Öcal Şiirleri - Şair Nilay Öcal

Bizim kaderimize de ayrılık düştü
Ateş düştü orta yerimize
Sen yandın, ben yandım
Biz kalmadık
Hala sana şiirler
Hala sana ağıtlar, yaslar

Uykuya yürüyorum artık
Ayaklarım çıplak
Ayaklarım yorgun
Ayaklarım bile mutlu benden
Artık uykuya yürüyorum

Saat sabahın dört buçuğu
Çaresizlik koca bir yağmur bulutu gibi çöktü üstüme
Üç günlük bir umudun yıkılmasıyla yine yerle bir oldum
Oysa ne güzel hayaller kurmuştum
İmkansız değildi hiç birşey
Aşk, Güneş'in doğuşu kadar yakındı

Sende, ümidimi kestiğim kayıp baharlar
Sende, dilimin ucuna gelen
Boğazıma düğümlenen
Yok saydığım yüce aşklar
Sen unutulmuş şarkıların,
Yürek sızlatan namelerin mimarı

Süslemeyeceğim hiçbir sözü
Ve anlatmayacağım artık sana
Ne yangını ne közü

Bir ağırlık çöktü omuzlarıma
Daha gidemem bu bacaklarla

Seni unutmak isterken öyle hızlı koşmuşum ki
Sızladı ayaklarım
İzin ver göğsüne sokulup bir soluklanayım
Sonra yine giderim
İstersen son defa giderim

Hayat bazen bir deniz
Ya da sandalların bile uğramadığı bir liman
Kimi zaman rüzgarla savrulan bir yaprak
Kimi zaman baharı bekleyen kelebek
Bazen düşlediğimiz gelecek

Yine gece
Yine eteklerim karanlığa bulanıyor
Sesine yağmur karışmış
Yollarına zifiri karanlık
Ben yine yolu bulamıyorum
Gece sen

Nasıl bir sevdadır bu
Bu nasıl bir sızı ki dinmek bilmiyor
Her saniye, yıllar
Her geçen gün, bir ben daha bitiyor
Meğer ne çok sevmişim...

Ne unutabiliyorum seni
Ne hatırlayabiliyorum
Ne gidiyor gözlerimin önünden gözlerin
Ne geliyor aklıma ilk 'seni seviyorum' deyişin
Ne bir adım uzağına gidebiliyorum
Ne sana bir adım daha gelebiliyorum