Nilay Aktaş Şiirleri - Şair Nilay Aktaş

Ömrüme bağladığım o kocaman kör düğüm
Çözül derim çözülmez işte budur gördüğüm
Mavi düşler kurarım tahta evin camında
Yaşanmamış bir an’dır hayal edip güldüğüm

Sapanımın ucunda soğuk bir taş parçası

İndirip kaşlarını, ak sineme ok eyleme
Bir kerecik gül yüzüme, gül yüzünü sır eyleme
Göremedim yıllar yılı, gün ışığı görmüş dua
Dualarım al eline, hasretini var eyleme,

Kapımdaki güller bağlar, sanki hergün seni söyler

Hiç kimsenin dokunmadığı bir yerden kanıyorum şimdi
Saçlarımda kar yağışı var
Kokunu getirip seni getirmeyen tüm rüzgarlara kızgın
Seni rüyama düşüren tüm gecelere kırgınım şimdi
Kafiyesiz şiirler varmış
Sana çıkmayan dar geçitler

Sevdasını saklarım saçlarımın telinde
Savurur rüzgarına yel eder beni
Kokusunu tutarım ısınmayan elimde
Devirir gözlerini el eder beni

Nasıl sevdaysa bendeki zaman

Bilirsin işte yürek kaç okka
Sevda kaç arşın
Feryat kaç desibel
Nasıl göz ırağa düşer
Yürek "ey" derken
Nasıl solar gözünde fer

Bir insanı sevmek kanatırcasına tırnaklarını bereket dilemek gibi topraktan
Bir şehrin gece ışığına, başka bir şehrin pembe bulutuna sevdalanmak
Benim deyip armağan düşlediğin o tepeden her gece rüyanda düşmek
Bir insanı sevmek sancılanmaktır azizim

Yüreğin küçük, çarpıntısı az, ha durdu ha duracak içi efkar... içi sancı

Nasıl öğrendin düşmeyi bir düşten düşüncesine insanın
Kısacası
Bu kadar bendeyken sen deyip karşında nasıl tutuldu lisanım
İsmimin sessizliği saklanmıştır ismine
Her sen deyişim çığlıktır benim çocuk

Büyük büyük babamızın baskın geni
Nicedir sürmektesin sefanı yorgun bedenimizde
Bukle saçlı badem gözlü o canı
Mumla arar olduk sayenizde

Ve bir gün gelir
Ki o gün bu gündür muhtemelen
Ensende soğuk bir nefes
Kulağında uğuldayan bir ses
Şöyle seslenir
"Aldığın her nefes iadeye tabidir...."

İstanbul kimdir bende, kimse bilmez…dalgalanır içimde mavi rüyam.
Birden bire Sultanahmet, birden bire Ayasofya oluverir dünyam.
Karşıdan bir gemi geçer, Haliç’te bir duvar neden olamadım der içim
Geçse gemiler ben baksam, ey ömrüm burada bitemez miydin?

Çağırır bana her sabah Gülhane parkı, gözlerim kapalı ruhum uyanık