Elimde kalemim.
Kalem benim,kağıt sevgilim.
Sevişiyoruz şiir olup,
Ne hatalar yaptı bu beden,
İçindeki acıları unutmak istercesine...
Bir demet gülümseme çizilmişti oysa yüzüne....
Bir tebessümle,
Karanlıklar içinde,güneşini yitirmiş
bir mum ışığı olmak ne zordur
bilir misin?
Ya kirli sularında denizin,
bir mercan gibi ölmeyi...
Öyle içten geldin ki bana,
Seni içime katasım geldi.
Öyle içten konuştun ki,
Her sözüne kanasım geldi.
Ümitlerle besledim
Gülüm gönül bağımı,
Aldırmadım yalanlarına,
Aştım gurur dağımı,
Bilmem ki
Hayatın anlamı neydi.
Balıklar neden yüzer,
Kuşlar neden öterdi.
Tanrı zaten içimde ,
Gözümü kapadığımda gördüklerim
Hangi yaşamın vizyonları ,
Ya açtığımda bastıklarım
Hangi dünyanın toprakları,
Sonsuzluk denen rüya içinde ben,
Yarı sarhoş dolaşırken,
Gökyüzü ağlıyor bugün,
Bir hüzünle anıyorum yine seni....
Damlalar dolduruken avuçlarımı,
Umutsuz bir aşkla yaşıyorum seni...
Güneşimden uzaklarda,
İnan çok üşüyordum...
Sensiz günlerimde
Ölümü hayal ediyordum..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!